Πέμπτη 5 Μαρτίου 2015

«Ούτε μετατροπή σε ΙΕΚ ούτε «Πανεπιστημιοποίηση», Το Ενιαίο Θεσμικό Πλαίσιο αποτελεί μονόδρομο για τον εξορθολογισμό στην Ανώτατη Εκπαίδευση της Χώρας».


32 ολόκληρα χρόνια από τον Ιδρυτικό Νόμο 1404/1983, 14 μετά τον 2916/2011 και 8 μετά τον 3549/2007, η μισή και πλέον Ανώτατη Εκπαίδευση εξακολουθεί να τελεί υπό αμφισβήτηση…
Επίσης, παρά την κατάργηση των αναχρονιστικών διατάξεων του Νόμου 4663/1930 οι Μηχανικοί των ΤΕ εξακολουθούν να στερούνται Επαγγελματικών Δικαιωμάτων, ενώ ακόμη δεν μπορούν να εγγραφούν στο Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος, το οποίο αντί να λειτουργεί ως Σύμβουλος της Πολιτείας και ρυθμιστής του Επαγγέλματος του Μηχανικού, λειτουργεί αποκλειστικά ως Συνδικαλιστικός Φορέας υπεράσπισης των συντεχνιακών συμφερόντων των Μηχανικών Π.Ε.
Η τοποθέτηση του Υπουργού Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων καθηγητή του Ε.Μ.Π. κ. Αριστείδη Μπαλτά, στη Σύνοδο των Προέδρων Τ.Ε.Ι. όπου αναφερόμενος στην αναγκαιότητα αναδιάρθρωσης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, κατέθεσε σκέψεις για αναστολή λειτουργίας των Τ.Ε.Ι. είτε με απορρόφηση Τμημάτων από τα Πανεπιστήμια, είτε με υποβάθμιση άλλων Τμημάτων σε ΙΕΚ, δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαία…
Η συγκεκριμένη εξέλιξη άλλωστε αποτελεί διακαή πόθο της Πολυτεχνικής Κοινότητας εδώ και δεκαετίες. Φαντάζει μάλιστα εφιαλτική η συγκυρία όπου ο Υπουργός Παιδείας είναι καθηγητής του Ε.Μ.Π, ο Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ είναι ο ίδιος ο Πρόεδρος του Τ.Ε.Ε. και ταυτόχρονα ο ίδιος ο Πρωθυπουργός
είναι μέλος του Τ.Ε.Ε…
Η ανάγκη εξορθολογισμού της Ανώτατης Εκπαίδευσης που ξεκίνησε δειλά ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος είναι επιτακτική ανάγκη να συνεχιστεί, με αξιολόγηση του συνόλου των Ιδρυμάτων της Ανώτατης Εκπαίδευσης και όχι μόνο των Τ.Ε.Ι.
Στη σημερινή δύσκολη οικονομική συγκυρία για τη χώρα, οφείλουμε να διαθέσουμε όλες μας τις δυνάμεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση, διορθώνοντας λάθη δεκαετιών.
Η ανάγκη θεσμοθέτησης Ενός Ενιαίου Θεσμικού Πλαισίου στην Ανώτατη Εκπαίδευσης με κατάργηση των διαφορετικών Νόμων για Πανεπιστήμια και Τ.Ε.Ι., αποτελεί τη μοναδική απάντηση στις φωνές που μιλούν είτε για «κλείσιμο» από τη μία, είτε για «Πανεπιστημιοποίηση» των Τ.Ε.Ι. από την άλλη.
Στον νέο σχεδιασμό του Χάρτη της Ανώτατης Εκπαίδευσης της Χώρας  κάθε Περιφέρεια θα πρέπει να αποκτήσει Ένα ισχυρό Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα στο οποίο θα ενταχθούν όλα τα Τμήματα είτε των Πανεπιστημίων, είτε των Τ.Ε.Ι. που λειτουργούν σήμερα σε αυτή, με τις απαραίτητες συγχωνεύσεις των ομοειδών Τμημάτων.
Ένα δηλαδή Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα με δυναμική, ικανό να προσφέρει εκπαιδευτικό, ερευνητικό και πολιτιστικό έργο, υψηλού επιπέδου, σε μια κοινωνία που αναζητά οράματα κι ελπίδα
Σε αυτή άλλωστε την κατεύθυνση είχαν ήδη κινηθεί τα Ιδρύματα από μόνα τους σε αρκετές περιπτώσεις, όπως στην περίπτωση της Πάτρας όπου η βούληση για συγχώνευση του Πανεπιστημίου Πατρών με το Τ.Ε.Ι. Δυτικής Ελλάδος, δεν βρήκε ευήκοα ώτα στην Πολιτεία. Θυμίζω ότι αποτελεί πρόταση εικοσαετίας η συζήτηση για συγχώνευση Πανεπιστημίου και Τ.Ε.Ι. Πειραιά συζήτηση για συγχώνευση Πανεπιστημίου και Τ.Ε.Ι. Πειραιά με μετεξέλιξη της Σχολής Τεχνολογικών Εφαρμογών σε Πολυτεχνική Σχολή του Πανεπιστημίου.
Δεν έχει λογική να συνεχίσει να λειτουργεί το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας με τη σημερινή του μορφή, όταν δίπλα υπάρχει το Τ.Ε.Ι. Δυτικής Μακεδονίας, ένα ίδρυμα με πολύ ισχυρές υποδομές. Τα δύο Ιδρύματα θα πρέπει να συγκροτήσουν ένα νέο Ισχυρό ίδρυμα με συγχώνευση του Εκπαιδευτικού Προσωπικού και των υποδομών τους αποτελώντας έτσι πραγματικό πόλο ανάπτυξης όχι μόνο για την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας αλλά και για ολόκληρη τη Χώρα.
Υπό την ακαδημαϊκή και διοικητική εποπτεία των νέων μεγάλων Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, θα πρέπει να λειτουργήσουν δομές διετούς ή τριετούς κύκλου επαγγελματικών σπουδών, εντάσσοντας σε αυτές ειδικότητες που έχει ανάγκη η παραγωγή αλλά δεν απαιτούν το ακαδημαϊκό υπόβαθρο Τμημάτων Ανώτατης Εκπαίδευσης.  
Είναι προφανώς απαραίτητο να δοθεί μια μεταβατική περίοδος για την ήπια προσαρμογή και ενοποίηση όλων των συναφών γνωστικών αντικειμένων στο νέο Ίδρυμα. Όπως επίσης θα πρέπει να προβλεφθούν και όλες οι απαραίτητες μεταβατικές διατάξεις για την ένταξη των υπαρχόντων φοιτητών στα νέα Ιδρύματα και τη δυνατότητα των παλαιότερων πτυχιούχων να «ισοτιμήσουν» τα παλαιά με τα νέα πτυχία.
Μόνο όταν λήξει ο πολυκερματισμός της Ανώτατης Εκπαίδευσης και ο ανούσιος διαχωρισμός σε Π.Ε. και Τ.Ε. θα δοθεί οριστική λύση στο χρόνιο πρόβλημα των Επαγγελματικών Δικαιωμάτων.
Ταυτόχρονα, ο Νόμος 4254/2014 Νόμος 4254/2014 ορίζει πλέον ξεκάθαρα ποιοι είναι οι Μηχανικοί στη χώρα μας, ενώ το άρθρο 10 του Ν.4663/1930 , το οποίο παραμένει σε ισχύ ορίζει κατηγορηματικά ότι: «Πάντες οι δυνάμει του παρόντος Νόμου ασκούντες το Επάγγελμα του Πολιτικού Μηχανικού, Αρχιτέκτονος και Τοπογράφου… αποτελούν υποχρεωτικώς και αναγκαίως μέλη του Τεχνικού Επιμελητηρίου της Ελλάδος».
Η λύση κατά συνέπεια είναι μία:
  • Ενιαίο Θεσμικό Πλαίσιο στην Ανώτατη Εκπαίδευσης.
  • Ένα Ανώτατο ίδρυμα ανά Περιφέρεια με ένταξη σε αυτό όλων των σημερινών Τμημάτων.
  • Μεταβατικές διατάξεις για τους υπάρχοντες σπουδαστές και τους πτυχιούχους.
  • Ένταξη όλων των Μηχανικών σε ένα Ενιαίο Τεχνικό Επιμελητήριο με απονομή Επαγγελματικών Δικαιωμάτων σε όλες τις Ειδικότητες με ταυτόχρονη επανεξέταση του Πλαισίου Ασκήσεως του Επαγγέλματος του Μηχανικού συνολικά, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν.4254/2014.
____________________________________________




d*Τη θέση που καταθέτω σήμερα, πρώτη είχε υιοθετήσει η ΔΑΠ από το 1987 (Πρόταση ΔΑΠ), όταν έκανε λόγο για λάθος πειράματα και παιχνίδια.
Παλαιότερες θέσεις:












Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου