Έμφαση στην Ποιότητα και την Αποτελεσματικότητα
της Ανώτατης Εκπαίδευσης
Η ανώτατη εκπαίδευση αποτελεί μια
διαχρονική αξία και περιουσία, θα μπορούσα να πω, για την Ελλάδα και την
ελληνική οικογένεια. Από τη δεκαετία του 1960, αλλά κυρίως μετά τη δεκαετία του
1990, ο αριθμός των ιδρυμάτων ανώτατης εκπαίδευσης και των φοιτητών αυξήθηκε
ραγδαία, όπως και ο αριθμός των προγραμμάτων και των επιστημονικών πεδίων των
σπουδών. Αυτό συνδέεται τόσο με τις εξελίξεις στην Ελλάδα, αλλά και με τις
διεθνείς κι ευρωπαϊκές οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές.
Η Κοινωνία της Γνώσης, στην οποία
ζούμε σήμερα, απαιτεί μια νέα λογική για την εκπαίδευση του ανθρώπινου
δυναμικού και την αξιοποίηση της γνώσης, όχι μόνο ως παραγωγικού συντελεστή,
αλλά ως συγκριτικού πλεονεκτήματος για μία χώρα και ως μοχλού για την ανάπτυξη.
Τα πανεπιστήμια σήμερα, εκτός από τον παραδοσιακό τους ρόλο που είναι η
διδασκαλία και η έρευνα, πρωταγωνιστούν στην καινοτομία και στη μεταφορά της
γνώσης προς την οικονομία με αποτέλεσμα να δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας
και να τροφοδοτείται η κοινωνική ευημερία σε όλους τους τομείς. Στην ίδια
λογική, η «οικονομία της γνώσης» είναι αλληλένδετη με την εκπαίδευση, την
επιστημονική γνώση, τη χρήση των νέων τεχνολογιών, την έρευνα και την
καινοτομία ως πηγή οικονομικής προώθησης και ανταγωνιστικότητας. Όλα αυτά
προϋποθέτουν και απαιτούν ποιοτικά εκπαιδευμένο ανθρώπινο δυναμικό σε όλες τις
φάσεις της εργασιακής του πορείας, σε δομές δια βίου εκπαίδευσης. Έχει υπολογιστεί ότι η αύξηση των μέσων
μορφωτικών επιδόσεων του πληθυσμού κατά ένα έτος έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση
του ποσοστού ανάπτυξης κατά 5% μεσοπρόθεσμα και κατά 2,5% επιπλέον
μακροπρόθεσμα
Σύμφωνα με τα παραπάνω τα ΑΕΙ
πρέπει να λειτουργούν όχι μόνο ως ποιοτικά κέντρα εκπαίδευσης αλλά και ως
κέντρα