ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΕΓΚΛΗΣ*
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η κρίση των τεσσάρων τελευταίων ετών έχει πλήξει οριζόντια όλα τα
επαγγέλματα, εκτός από ένα: την ίδρυση νέων πολιτικών κομμάτων. Το
«πολιτικό επιχειρείν» είναι η πιο έξυπνη «δουλειά» της εποχής καθώς
φέρνει κέρδη μέσα σε ένα ρευστό περιβάλλον. Είναι και οικονομικά
επωφελές: για κάθε ψηφοφόρο το νέο κόμμα εισπράττει κοντά στα 10 ευρώ
τον χρόνο! Ενα κόμμα δηλαδή που το 2012 πήρε 7,5% στις εκλογές θα
λαμβάνει ετησίως 4 εκατ. ευρώ (!) κρατική χρηματοδότηση μέχρι και τη
χρονιά των επόμενων εκλογών, ποσό τριπλάσιο του μέσου όρου στην Ε.Ε.
Η αστείρευτη πηγή που τροφοδοτεί τα νέα κόμματα με ψήφους είναι η δυσαρέσκεια του κόσμου για τα «παλιά» κόμματα, κυρίως αυτά που διαχειρίστηκαν την εξουσία τα προηγούμενα χρόνια. Ακούγεται σοφή η λαϊκή ρήση: «Θα ξαναψηφίσεις
τα κόμματα που μας έφεραν εδώ;» Φταίνε άραγε τα κόμματα ή οι άνθρωποι; Τα κόμματα ως σφραγίδες, ως ιδεολογίες ή ως γραφεία; Δεν φταίνε τα κόμματα. Φταίνε συγκεκριμένοι άνθρωποι από αυτά τα κόμματα που βρέθηκαν σε θέσεις-κλειδιά. Αυτοί, με τη στήριξη ή την ανοχή της ηγεσίας, πήραν τις λάθος αποφάσεις, ψηφοθηρικά κατά βάση, αδιαφορώντας για τα ελλείμματα που παρήγαγε η πολιτική τους. Σήμερα όμως τι σημαίνει για τη χώρα η ίδρυση πολλών νέων κομμάτων; Πολυφωνία και ανανέωση πιστεύουν πολλοί. Είναι έτσι;
Η χώρα όχι μόνο δεν κερδίζει, αλλά χάνει από όλες τις απόψεις. Πρώτον: Τώρα που σβήσαμε την πυρκαγιά του δημόσιου ταμείου, πρέπει να μαζέψουμε το εθνικό εισόδημα που απωλέσαμε. 45 δισ. ευρώ χάθηκαν και μαζί με αυτά 1,5 εκατ. συμπολίτες μας είναι χωρίς δουλειά, ενώ και όσοι έχουν δουλειά έχασαν το ένα τρίτο του εισοδήματός τους. Ο κρισιμότερος δείκτης που θα καθορίσει το πόσο γρήγορα θα καλύψουμε το χαμένο έδαφος, τώρα που η χώρα ολοκλήρωσε ένα φάσμα μεταρρυθμίσεων, είναι ο παράγοντας «πολιτική σταθερότητα». Αυτή επηρεάζει το πόσα λεφτά από το εξωτερικό θα επιλέξουν τη χώρα μας ως επενδυτικό προορισμό. Κάθε νέο κόμμα που μπαίνει στο προσκήνιο αυξάνει την πολιτική αστάθεια και την προοπτική ακυβερνησίας, στρέφοντας κεφάλαια του εξωτερικού σε άλλους προορισμούς. Χωρίς αυτά, όμως, η ανεργία, που άρχισε να μειώνεται, θα διαρκέσει πολλά χρόνια και η οικονομία δεν θα απογειωθεί.
Δεύτερον, γιατί η δύναμη της χώρας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο περιορίζεται από τα πολλά κόμματα. Οι ευρωεκλογές θα αναδείξουν 21 Ελληνες εκπροσώπους σε ένα σύνολο 751 μελών του Ευρωκοινοβουλίου από τις 28 χώρες-μέλη. Τα δύο μεγαλύτερα κόμματα θα εκλέξουν 4-5 ευρωβουλευτές έκαστο. Οταν η Ελλάδα έγινε μέλος της ΕΟΚ το 1981 η Νέα Δημοκρατία είχε 14 εκπροσώπους στην Ευρωβουλή 434 μελών. Ηταν η τρίτη δύναμη μέσα στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, που συνολικά είχε 122 ευρωβουλευτές. Το ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές του 1981 είχε 10 ευρωβουλευτές και ήταν η πέμπτη μεγαλύτερη ομάδα μέσα στους Σοσιαλιστές. Η επιρροή δεν είναι αφηρημένη έννοια. Μετριέται με θέσεις ευθύνης: Προέδρους και εισηγητές σε επιτροπές που γράφουν τα νομοσχέδια. Τις θέσεις αυτές τις κινούν τα δύο μεγαλύτερα κόμματα στο Ευρωκοινοβούλιο, το Λαϊκό και οι Σοσιαλιστές. Η Ελλάδα, εκεί όπου παλιά είχε περίπου το 10% της δύναμης σε κάθε ένα από τα δύο αυτά ευρωκόμματα, σήμερα έχει το 4%, περίπου, και μετά τις ευρωεκλογές του Μαΐου η δύναμη θα περιοριστεί στο 2%. Με 4-5 ευρωβουλευτές η Ν.Δ. θα είναι 15η και βάλε δύναμη στο Λαϊκό Κόμμα, που θα έχει περίπου 220 ευρωβουλευτές. Στους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές, που είναι σήμερα η δεύτερη μεγαλύτερη ομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο, το ΠΑΣΟΚ με 1-2 ευρωβουλευτές ουσιαστικά εξαφανίζεται. Η ενίσχυση της Ελλάδας στους Ευρωκομμουνιστές, όπου μετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει καμία σημασία καθώς με 35 μέλη σήμερα δεν ελέγχουν καμία θέση ευθύνης. Το συμπέρασμα είναι ότι η χώρα μας σήμερα έχει τη μισή δύναμη εκπροσώπησης, ενώ τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν το ένα πέμπτο της δύναμης (!) που είχαν όταν μπήκαμε στην ΕΟΚ. Ούτε λόγος για τα μικρότερα κόμματα. Ο τριπλασιασμός των χωρών-μελών και ο κατακερματισμός της πολιτικής μας σκηνής έχει αποτέλεσμα τη μεγάλη συρρίκνωση της εθνικής μας επιρροής σε μια εποχή που το Ευρωκοινοβούλιο έχει κρίσιμες νομοθετικές αρμοδιότητες.
Τρίτον, η ποιότητα του διαλόγου στην πολιτική ζωή, στο Κοινοβούλιο, στα μέσα ενημέρωσης, στα τηλεοπτικά παράθυρα μειώνεται. Η συνύπαρξη πέραν των δέκα κομμάτων στον δημόσιο διάλογο έχει τραγικά αποτελέσματα. Τι να πούμε για τα πάνελ, όπου οι εκπρόσωποι των κομμάτων συνωστίζονται και στην προσπάθεια για λίγα δευτερόλεπτα δόξας διακόπτει διαρκώς ο ένας τον άλλον.
Το «πολιτικό επιχειρείν» είναι σήμερα μέρος του προβλήματος. Κάθε νέο κόμμα που ιδρύεται όχι μόνο δεν προσφέρει ανανέωση, αλλά βάζει άλλη μία νάρκη στον δύσβατο δρόμο της χώρας για προκοπή. Εχουμε ήδη μερικές νάρκες και προσθέτουμε κι άλλες. Κάθε νέο κόμμα που μπαίνει στο προσκήνιο σημαίνει λιγότερες επενδύσεις στην Ελλάδα, λιγότερο χρήμα στην αγορά, λιγότερη ανάπτυξη, βραδύτερη μείωση της ανεργίας, ασθενέστερη φωνή στην Ευρώπη, λιγότερη ουσία στον δημόσιο διάλογο. Σημαίνει ακόμη και ότι οι πραγματικοί υπαίτιοι της κρίσης θα συνεχίσουν να επιβιώνουν μέσα στα παλιά κόμματα δυσχεραίνοντας την κάθαρση. Οι πιο ευημερούσες χώρες του πλανήτη έχουν τα ίδια κόμματα για πολλές δεκαετίες. Αντίθετα, στις φτωχότερες χώρες τα κόμματα είναι σαν τα καταστήματα: ανοίγουν - κλείνουν, καθώς γίνονται ευκαιριακά οχήματα πολιτικών προσώπων.
Μία πρόταση για το «Ποτάμι»: Να διακηρύξει την ανανέωση και το ξεσκαρτάρισμα των στελεχών των «παλιών» κομμάτων και να προτάξει τους άξιους και τους άφθαρτους του πολιτικού συστήματος. Είναι πολλοί, απλώς δεν φαίνονται σήμερα, και να καλέσει τον κόσμο να ξεχωρίσει την ήρα από το σιτάρι στα «παλιά» κόμματα. Να ορίσει ως ηγετική ομάδα διαλεγμένα στελέχη των «παλιών» κομμάτων. Από αυτούς που έχουν κάτι να πουν συγκεκριμένο κάθε φορά, που δεν έχουν βεβαρημένο πολιτικό μητρώο, που δεν προσβάλλουν τον συνομιλητή τους στα πάνελ, που δεν φωνάζουν αλλά προτείνουν, δεν απευθύνονται στο θυμικό αλλά στη λογική, που σε μαθαίνουν να σκέφτεσαι και όχι να μισείς, που μιλούν για τα προβλήματα και όχι για τα πρόσωπα. Που βρίσκονται σε παραγωγική ηλικία, κουβαλούν εφόδια επιστημονικής κατάρτισης και πραγματικά ένσημα εργασίας. Πρόκριμα το ευρωψηφοδέλτιο: αντί να αναζητεί άλλους 42 υποψηφίους να προσθέσει στο φορτωμένο πολιτικό τοπίο, να διαλέξει από τα «παλιά» κόμματα, ανάμεσα σε διάσημους και άγνωστους τους 42 ικανότερους να πάνε στις Βρυξέλλες ώστε να καταλαβαίνουν τι γίνεται γύρω. Να τους βάλει στο δικό του ψηφοδέλτιο και να ζητήσει την ψήφο του λαού. Δεν νομίζω ότι κάποιος νόμος το απαγορεύει αυτό... Περισσότερο κερδισμένη θα είναι η πατρίδα.
ΕΔΩ ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η αστείρευτη πηγή που τροφοδοτεί τα νέα κόμματα με ψήφους είναι η δυσαρέσκεια του κόσμου για τα «παλιά» κόμματα, κυρίως αυτά που διαχειρίστηκαν την εξουσία τα προηγούμενα χρόνια. Ακούγεται σοφή η λαϊκή ρήση: «Θα ξαναψηφίσεις
τα κόμματα που μας έφεραν εδώ;» Φταίνε άραγε τα κόμματα ή οι άνθρωποι; Τα κόμματα ως σφραγίδες, ως ιδεολογίες ή ως γραφεία; Δεν φταίνε τα κόμματα. Φταίνε συγκεκριμένοι άνθρωποι από αυτά τα κόμματα που βρέθηκαν σε θέσεις-κλειδιά. Αυτοί, με τη στήριξη ή την ανοχή της ηγεσίας, πήραν τις λάθος αποφάσεις, ψηφοθηρικά κατά βάση, αδιαφορώντας για τα ελλείμματα που παρήγαγε η πολιτική τους. Σήμερα όμως τι σημαίνει για τη χώρα η ίδρυση πολλών νέων κομμάτων; Πολυφωνία και ανανέωση πιστεύουν πολλοί. Είναι έτσι;
Η χώρα όχι μόνο δεν κερδίζει, αλλά χάνει από όλες τις απόψεις. Πρώτον: Τώρα που σβήσαμε την πυρκαγιά του δημόσιου ταμείου, πρέπει να μαζέψουμε το εθνικό εισόδημα που απωλέσαμε. 45 δισ. ευρώ χάθηκαν και μαζί με αυτά 1,5 εκατ. συμπολίτες μας είναι χωρίς δουλειά, ενώ και όσοι έχουν δουλειά έχασαν το ένα τρίτο του εισοδήματός τους. Ο κρισιμότερος δείκτης που θα καθορίσει το πόσο γρήγορα θα καλύψουμε το χαμένο έδαφος, τώρα που η χώρα ολοκλήρωσε ένα φάσμα μεταρρυθμίσεων, είναι ο παράγοντας «πολιτική σταθερότητα». Αυτή επηρεάζει το πόσα λεφτά από το εξωτερικό θα επιλέξουν τη χώρα μας ως επενδυτικό προορισμό. Κάθε νέο κόμμα που μπαίνει στο προσκήνιο αυξάνει την πολιτική αστάθεια και την προοπτική ακυβερνησίας, στρέφοντας κεφάλαια του εξωτερικού σε άλλους προορισμούς. Χωρίς αυτά, όμως, η ανεργία, που άρχισε να μειώνεται, θα διαρκέσει πολλά χρόνια και η οικονομία δεν θα απογειωθεί.
Δεύτερον, γιατί η δύναμη της χώρας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο περιορίζεται από τα πολλά κόμματα. Οι ευρωεκλογές θα αναδείξουν 21 Ελληνες εκπροσώπους σε ένα σύνολο 751 μελών του Ευρωκοινοβουλίου από τις 28 χώρες-μέλη. Τα δύο μεγαλύτερα κόμματα θα εκλέξουν 4-5 ευρωβουλευτές έκαστο. Οταν η Ελλάδα έγινε μέλος της ΕΟΚ το 1981 η Νέα Δημοκρατία είχε 14 εκπροσώπους στην Ευρωβουλή 434 μελών. Ηταν η τρίτη δύναμη μέσα στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, που συνολικά είχε 122 ευρωβουλευτές. Το ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές του 1981 είχε 10 ευρωβουλευτές και ήταν η πέμπτη μεγαλύτερη ομάδα μέσα στους Σοσιαλιστές. Η επιρροή δεν είναι αφηρημένη έννοια. Μετριέται με θέσεις ευθύνης: Προέδρους και εισηγητές σε επιτροπές που γράφουν τα νομοσχέδια. Τις θέσεις αυτές τις κινούν τα δύο μεγαλύτερα κόμματα στο Ευρωκοινοβούλιο, το Λαϊκό και οι Σοσιαλιστές. Η Ελλάδα, εκεί όπου παλιά είχε περίπου το 10% της δύναμης σε κάθε ένα από τα δύο αυτά ευρωκόμματα, σήμερα έχει το 4%, περίπου, και μετά τις ευρωεκλογές του Μαΐου η δύναμη θα περιοριστεί στο 2%. Με 4-5 ευρωβουλευτές η Ν.Δ. θα είναι 15η και βάλε δύναμη στο Λαϊκό Κόμμα, που θα έχει περίπου 220 ευρωβουλευτές. Στους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές, που είναι σήμερα η δεύτερη μεγαλύτερη ομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο, το ΠΑΣΟΚ με 1-2 ευρωβουλευτές ουσιαστικά εξαφανίζεται. Η ενίσχυση της Ελλάδας στους Ευρωκομμουνιστές, όπου μετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει καμία σημασία καθώς με 35 μέλη σήμερα δεν ελέγχουν καμία θέση ευθύνης. Το συμπέρασμα είναι ότι η χώρα μας σήμερα έχει τη μισή δύναμη εκπροσώπησης, ενώ τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν το ένα πέμπτο της δύναμης (!) που είχαν όταν μπήκαμε στην ΕΟΚ. Ούτε λόγος για τα μικρότερα κόμματα. Ο τριπλασιασμός των χωρών-μελών και ο κατακερματισμός της πολιτικής μας σκηνής έχει αποτέλεσμα τη μεγάλη συρρίκνωση της εθνικής μας επιρροής σε μια εποχή που το Ευρωκοινοβούλιο έχει κρίσιμες νομοθετικές αρμοδιότητες.
Τρίτον, η ποιότητα του διαλόγου στην πολιτική ζωή, στο Κοινοβούλιο, στα μέσα ενημέρωσης, στα τηλεοπτικά παράθυρα μειώνεται. Η συνύπαρξη πέραν των δέκα κομμάτων στον δημόσιο διάλογο έχει τραγικά αποτελέσματα. Τι να πούμε για τα πάνελ, όπου οι εκπρόσωποι των κομμάτων συνωστίζονται και στην προσπάθεια για λίγα δευτερόλεπτα δόξας διακόπτει διαρκώς ο ένας τον άλλον.
Το «πολιτικό επιχειρείν» είναι σήμερα μέρος του προβλήματος. Κάθε νέο κόμμα που ιδρύεται όχι μόνο δεν προσφέρει ανανέωση, αλλά βάζει άλλη μία νάρκη στον δύσβατο δρόμο της χώρας για προκοπή. Εχουμε ήδη μερικές νάρκες και προσθέτουμε κι άλλες. Κάθε νέο κόμμα που μπαίνει στο προσκήνιο σημαίνει λιγότερες επενδύσεις στην Ελλάδα, λιγότερο χρήμα στην αγορά, λιγότερη ανάπτυξη, βραδύτερη μείωση της ανεργίας, ασθενέστερη φωνή στην Ευρώπη, λιγότερη ουσία στον δημόσιο διάλογο. Σημαίνει ακόμη και ότι οι πραγματικοί υπαίτιοι της κρίσης θα συνεχίσουν να επιβιώνουν μέσα στα παλιά κόμματα δυσχεραίνοντας την κάθαρση. Οι πιο ευημερούσες χώρες του πλανήτη έχουν τα ίδια κόμματα για πολλές δεκαετίες. Αντίθετα, στις φτωχότερες χώρες τα κόμματα είναι σαν τα καταστήματα: ανοίγουν - κλείνουν, καθώς γίνονται ευκαιριακά οχήματα πολιτικών προσώπων.
Μία πρόταση για το «Ποτάμι»: Να διακηρύξει την ανανέωση και το ξεσκαρτάρισμα των στελεχών των «παλιών» κομμάτων και να προτάξει τους άξιους και τους άφθαρτους του πολιτικού συστήματος. Είναι πολλοί, απλώς δεν φαίνονται σήμερα, και να καλέσει τον κόσμο να ξεχωρίσει την ήρα από το σιτάρι στα «παλιά» κόμματα. Να ορίσει ως ηγετική ομάδα διαλεγμένα στελέχη των «παλιών» κομμάτων. Από αυτούς που έχουν κάτι να πουν συγκεκριμένο κάθε φορά, που δεν έχουν βεβαρημένο πολιτικό μητρώο, που δεν προσβάλλουν τον συνομιλητή τους στα πάνελ, που δεν φωνάζουν αλλά προτείνουν, δεν απευθύνονται στο θυμικό αλλά στη λογική, που σε μαθαίνουν να σκέφτεσαι και όχι να μισείς, που μιλούν για τα προβλήματα και όχι για τα πρόσωπα. Που βρίσκονται σε παραγωγική ηλικία, κουβαλούν εφόδια επιστημονικής κατάρτισης και πραγματικά ένσημα εργασίας. Πρόκριμα το ευρωψηφοδέλτιο: αντί να αναζητεί άλλους 42 υποψηφίους να προσθέσει στο φορτωμένο πολιτικό τοπίο, να διαλέξει από τα «παλιά» κόμματα, ανάμεσα σε διάσημους και άγνωστους τους 42 ικανότερους να πάνε στις Βρυξέλλες ώστε να καταλαβαίνουν τι γίνεται γύρω. Να τους βάλει στο δικό του ψηφοδέλτιο και να ζητήσει την ψήφο του λαού. Δεν νομίζω ότι κάποιος νόμος το απαγορεύει αυτό... Περισσότερο κερδισμένη θα είναι η πατρίδα.
ΕΔΩ ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου