Με τη βοήθεια του Θεού, την αγάπη των ανθρώπων και πάνω απ' όλα με πίστη και αισιοδοξία, όλα ξεπερνιούνται!

2/6/1998 μπήκα επειγόντως στον Ευαγγελισμό με πολύ δυνατούς πόνους. 

Στη βιοψία που ακολούθησε διαγνώσθη καρκίνος (μικτός μη σεμινωματώδης όγκος, καθ' υπεροχή τερατωματικος, με εκτεταμένη λεμφογενή και αιματογενή διασπορά). 

Παρότι οι γιατροί μίλησαν για επιθετική μη ιάσιμη μορφή, οι δικοί μου δεν το έβαλαν κάτω. 

Η αδελφή μου έλιωσε στο ξενύχτι και στο τρέξιμο, ενώ ο αείμνηστος πατέρας μου χάλασε μια περιουσία... 

Όταν σειρά γιατρών αρνήθηκε να με αναλάβει, πήρε την ευθύνη πάνω του ο καλύτερος. Μετά τα σχήματα των χημειοθεραπειών που με υπέβαλε ο κος Κοσμίδης, μετά από μεγάλη μάχη, με τη βοήθεια του Θεού και την αγάπη των φίλων η νόσος νικήθηκε!

Αυτή η φωτογραφία είναι από την ορκωμοσία μου ως πτυχιούχος του Τμήματος Μηχανολογίας (30/9/1998), όπου μου δόθηκε η τιμή να εκφωνήσω τον όρκο (ήμουν ακόμη εκπρόσωπος σπουδαστών και πρόεδρος του ΔΣ).

Αυτή τη φωτό ντρεπόμουν να την παρουσιάσω γιατί είμαι χωρίς μαλλιά, κάτασπρος και 30 κιλά πιο αδύνατος...

Ντρέπομαι που ντρεπόμουν. 

Αυτή η φωτό πρέπει να υπάρχει πάντα για μου θυμίζει ότι με τη βοήθεια του Θεού, την αγάπη των ανθρώπων και πάνω απ' όλα με πίστη και αισιοδοξία, όλα ξεπερνιούνται!