Τρίτη βαριά ήττα μέσα σε οκτώ μήνες από ένα συνονθύλευμα κατ’ επίφαση αριστερών, άστεγων πασόκων, συμφερόντων και αριβιστών της πολιτικής, μετά μάλιστα από πλήρη δικαίωση των θέσεών μας αλλά και καταστροφικών συνεπειών στην Οικονομική και Κοινωνική ζωή του τόπου, δεν μπορεί και δεν πρέπει να ερμηνευτεί πρόχειρα και αποσπασματικά. Η οδός της αναζήτησης εξιλαστήριων θυμάτων είναι πάντα η ευκολότερη, άλλωστε η παράταξή μας έχει αυτή την θλιβερή παράδοση ν΄ απαξιώνει τον πρόεδρο που χάνει.
Η απόδοση ευθυνών για τις επιλεγόμενες πολιτικές ή για την ψήφιση της συμφωνίας αποτελεί προσχηματική αντιμετώπιση του προβλήματος. Η διαμάχη για το αν πρέπει να στραφούμε προς το Κέντρο ή προς τα Δεξιά είναι μία στρεβλή συζήτηση καθώς αφενός δεν αφορά πλέον την Κοινωνία και αφετέρου ο ίδιος ο Εθνάρχης είχε δώσει απάντηση σε αυτά τα διλήμματα με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο: «Η Νέα Δημοκρατία είναι η πολιτική παράταξις που αγνοεί τις διενέξεις και τους διχασμούς του παρελθόντος - που τόσα δεινά επεσώρευσαν στον τόπο μας - και προσανατολίζεται στα ευρύτερα δυνατά σχήματα εθνικής ενότητος. Και υπόσχεται: Ότι θα υπηρετεί πάντα και μόνο τα αληθινά συμφέροντα του έθνους, που βρίσκονται πέρα και πάνω από τις παραπλανητικές ετικέτες της Δεξιάς, του Κέντρου και της Αριστεράς».
Φοβάμαι πως το ζητούμενο δεν είναι
η εκλογή νέου Προέδρου, ούτε απασχολεί κανέναν –πλην του «κλειστού» κύκλου- η διαδικασία που θα ακολουθηθεί. Οι πρώτες αντιδράσεις σειράς στελεχών της παράταξης θυμίζουν το… «δεν φταίμε εμείς αν ο κόσμος αλλάζει. Ας πρόσεχε ο κόσμος…», καθώς «στρουθοκαμηλίζοντας» μιλούν για νέο «λάθος» του Ελληνικού Λαού, αποποιούμενοι την ευθύνη χωρίς να εξετάζουν τα δικά μας λάθη… Δεν έχουμε δικαίωμα να αναζητούμε ευθύνες σε όλους και σε όλα, όταν έχουμε ανεχθεί τις συμπεριφορές στελεχών μας που κουνούν το δάκτυλο προς τους πολίτες. Η στάση μας απέναντι στις καθαρίστριες του Υπ. Οικονομικών ή τους σχολικούς φύλακες, είχε τεράστιο κόστος σε πολιτικό και συμβολικό επίπεδο σε σχέση με το όποιο δημοσιονομικό όφελος, καθώς έδειξε ανάλγητο πρόσωπο απέναντι σε «ευαίσθητα και συμπαθή» κοινωνικά στρώματα… Η στοχοποίηση συλλήβδην των Δημοσίων Υπαλλήλων σε συνδυασμό με τους τραγικούς χειρισμούς στον τρόπο υπολογισμού του ΕΝΦΙΑ, αλλά και οι λάθος χειρισμοί απέναντι σε ελεύθερους επαγγελματίες και αγρότες, απέκοψαν τη Νέα Δημοκρατία από πλατιές κοινωνικές μάζες.
Ταυτόχρονα, η πολιτική των αποκρατικοποιήσεων επικοινωνήθηκε αποκλειστικά ως τρόπος εξασφάλισης εσόδων για το κράτος και όχι ως αναπτυξιακή προοπτική, με τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την παροχή ποιοτικότερων υπηρεσιών στον Πολίτη.
Εκτός όλων αυτών, η Νέα Δημοκρατία εμφανίζεται στα μάτια της Κοινωνίας ως «γερασμένο» κόμμα. Δυστυχώς, η δεινή οικονομική κατάσταση και οι πολιτικές που ακολουθήσαμε τα τελευταία χρόνια μας υποχρέωσαν να απομακρυνθούμε από τις ιδεολογικές μας πεποιθήσεις και εμφανιστήκαμε στην κοινωνία ως εντολοδόχοι ή –στην καλύτερη περίπτωση- ως διαχειριστές, αποστεωμένοι από αρχές και αξίες, χωρίς όραμα και χωρίς πρόταση ελπίδας.
Η παράταξη διαθέτει νέα, καταρτισμένα και έμπειρα στελέχη, τα οποία όμως υποχρεώθηκαν να επωμιστούν το βάρος των «μνημονιακών» πολιτικών, με αποτέλεσμα να προκαλούν συνειρμικά την αντίδραση των πολιτών… Ζητούμενο είναι η αλλαγή Νοοτροπίας και είναι επιτακτική ανάγκη η αναζήτηση της όποιας δυνατότητας επανασύνδεσης με την Κοινωνία… Δεν με αφορά ούτε η ηλικία, ούτε το ύψος, ούτε η καταγωγή του Προέδρου του Κόμματος που θα προκύψει από τη διαδικασία που ξεκίνησε.
Με ενδιαφέρει όμως η πρότασή του για το νέο Αναπτυξιακό Μοντέλο της χώρας απαλλαγμένο από διαχειριστικές λογικές.
Με ενδιαφέρει ποιος μπορεί να εκφράσει καλύτερα τον πυρήνα της φιλελεύθερης ιδεολογίας, τις αρχές της Αξιοκρατίας, της Δικαιοσύνης και των ίσων ευκαιριών.
Με ενδιαφέρει ποιος μπορεί να συνθέσει τις διαφορετικές απόψεις και να λειάνει τις αντιθέσεις.
Με ενδιαφέρει ποιος έχει τις οργανωτικές ικανότητες και τη δυνατότητα να ξαναχτίσει την Οργανόγραμμά μας, δίνοντας την ευκαιρία σε περισσότερους, σε νεότερους, αλλά και ανθρώπους του επιχειρηματικού και ακαδημαϊκού κόσμου να ασχοληθούν και να εκφραστούν μέσα από τις δομές μας, δημιουργώντας τις επόμενες γενιές στελεχών.
Με ενδιαφέρει ποιος έχει το ηθικό και πολιτικό βάρος να προτείνει και να επιβάλει θεσμικές τομές, να επιμείνει στην ανάγκη Συνταγματικής Αναθεώρησης, για τη θέσπιση ασυμβίβαστου μεταξύ Βουλευτή και Υπουργού και τη θέσπιση ανώτατου επιτρεπτού ορίου συνεχόμενων κοινοβουλευτικών θητειών για τα μέλη του Κοινοβουλίου.
Με ενδιαφέρει ποιος μπορεί να εισηγηθεί και επιβάλει αυτές τις τομές μέσα στο Κόμμα ακόμα και πριν τη Συνταγματική Αναθεώρηση, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα ριζικής ανανέωσης του στελεχιακού μας δυναμικού.
Έχω την αίσθηση ότι –υπό τις παρούσες συνθήκες- ο μόνος που είναι σε θέση να δρομολογήσει αυτές τις τομές είναι ο σημερινός Πρόεδρος Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ο οποίος σε κάθε περίπτωση διαθέτει το τεκμήριο του ανθρώπου που γνωρίζει καλύτερα από τον οποιονδήποτε τον κομματικό μας μηχανισμό, μπορεί να συνθέσει τις διαφορετικές προσεγγίσεις και χαίρει του σεβασμού όλων.
Τέλος, στοίχημα για το νέο Πρόεδρο της Παράταξης, πέρα από την ανάγκη ριζικής ανανέωσης, μακριά από κρατικίστικες αντιλήψεις και ιδιοκτησιακές λογικές, είναι η δυνατότητα στέγασης και εκπροσώπησης των υγειών Ευρωπαϊκών δυνάμεων του Μεσαίου Χώρου και της Κοινής Λογικής.
Γιατί μπορεί να μας έτυχαν πολλές ήττες αλλά δεν πρέπει να επιτρέψουμε η παράταξη μας να ηττηθεί."
Δημήτρης Σιάχος
Μέλος Πολιτικής Επιτροπής Ν.Δ.
*το κείμενο αυτό εστάλη ως προβληματισμός στα μέλη της Πολιτικής Επιτροπής της Ν.Δ. στις 24 Σεπτεμβρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου